Αν θέλαμε να αναλύσουμε την
κατάσταση που επικρατεί σήμερα παγκόσμια, θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με μια
ζοφερή πραγματικότητα: πόλεμοι, πείνα, εγκληματικότητα και μια συνεχώς
επιδεινούμενη οικονομική κρίση, εκεί που δεν έχει ακόμη προλάβει να καταφθάσει
η απόλυτη εξαθλίωση. Θα διαπιστώναμε άνιση κατανομή των φυσικών πόρων, τις περισσότερες φορές μέσω καταλήστευσής
τους, έλλειψη σε πολλές περιοχές των βασικών αγαθών, ακόμη κι αυτού του ίδιου του νερού, και ανεπίτρεπτη
και ασυλλόγιστη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Η κατάσταση αυτή απαιτεί, από
μέρους μας, μια άλλη αντιμετώπιση που θα είναι πλέον περισσότερο κοινωνιστική.
Αυτό σημαίνει πολλά πράγματα, σε διάφορα επίπεδα και οπωσδήποτε μια διαφορετική
στάση ζωής. Μια τέτοια αντιμετώπιση θα μπορούσε να θεμελιώνεται στο μικρό ακόμη
παιδί, που θα μαθαίνει να μοιράζεται και όχι να κερδίζει. Να εμπεδώνεται στον
έφηβο, με την ανάπτυξη της φιλίας και της συντροφικότητας και όχι του άκρατου
ανταγωνισμού. Τέλος, να βρίσκει την κορύφωσή της στον ενεργό πολίτη που θα δρα
συνειδητά και συνειδησιακά και πάντα με γνώμονα το ήθος και τον σεβασμό στους
άλλους, και όχι με όσα το όποιο συμφέρον του επιτάσσει.
Είναι καιρός πια η ανθρωπότητα να
ξεπεράσει την ηλικία της εφηβείας, που διακρίνεται από μια συνεχή διεκδίκηση, και
να προχωρήσει σ’ αυτήν της ωριμότητας, που έχει σαν χαρακτηριστικά της την επίγνωση, την δύναμη
της προσφοράς, την ενεργό συμμετοχή και την αλληλοπεριχώρηση. Σε τελική ανάλυση
δεν τίθεται θέμα επιλογής. Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή, και η μοναδική λύση
για να την ξεπεράσουμε διαφαίνεται πλέον σχεδόν ως νομοτέλεια
(Κώστας Μπούζας: 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου