ΨΗΦΙΑΚΗ ΧΙΟΝΑΤΗ

            Το πρόσωπό της ραγισμένο σα γυαλί.

            Τα μάτια της δυο κάρβουνα σβησμένα.

            Το δάκρυ της από άλλη εποχή.

            Τα λόγια της τραγούδια ξεχασμένα.

           

Είν’ η Χιονάτη των παραμυθιών

            κλεισμένη σ’ ίδρυμα βαρέων νοσημάτων.

            Την αποδιώξαν απ’ το γέλιο των παιδιών

            στην εποχή των ανυπόστατων θαυμάτων.

           

Είν’ η Χιονάτη που ’γινε ψηφιακή

            κι από οθόνες μέσα τώρα μας μιλάει.

            Είν’ η Χιονάτη που ’χει πια θεραπευτεί,

            σ’ ανταλλακτήρια την μαγεία της πουλάει.

           

Τα παραμύθια έχουν σκορπίσει τώρα πια,

            τα θάμπωσε το φως του προβολέα.

            Στις πίστες ξεπουλιέται η ομορφιά

            κι η θλίψη εξαπλώνεται ραγδαία.

           (Κώστας Μπούζας: 2010)