Μόλις πρόσφατα
ανακάλυψα
ότι είμαι ένα
χρώμα.
Ένα ατόφιο,
καθαρό, λαμπρό χρώμα.
Και σε δρόμους
φωτός πως πορεύομαι.
Κι ο πλησίον
μου αντιλήφθηκα
ότι είναι ένα
χρώμα.
Ένα ακόμη
καθαρό, λαμπρό χρώμα.
Σε παρόμοιους
δρόμους κι αυτός πως πορεύεται.
Στην αρχή μού
φαινόταν ν’ απέχουμε.
Της πλάνης μου
ήταν φευγαλέα εικόνα.
Πως στο πέρασμα
του χρόνου συγκλίνουμε.
Ποιο παιχνίδι
θαυμαστό τώρα παίζουμε;
Ποια εικόνα
μας τραβά σαν μαγνήτης;
Σε ποιο στοίχημα
μοιραίο συμμετέχουμε;
Χρώματα εμείς περιπλανώμενα
σε λαβυρίνθους
γιγαντιαίου πρίσματος.
Την γενετήσια
αρχή αναζητούμε. Το Λευκό…..
(Κώστας Μπούζας: Σπαράγματα Γραφής, 2008)
