Το νόημα της ζωής

 

  

Μέσα σε έναν καθημερινό καταιγισμό ειδήσεων, γεγονότων, αλλά και προβλημάτων, η ενδοσκόπηση του ανθρώπου φαντάζει, πλέον, σαν πολυτέλεια. Ωστόσο, δεν λείπουν αυτοί, που συνεχίζουν να παρακολουθούν τα βήματά του και να διαπραγματεύονται τους στόχους τους οποίους καλείται – και οφείλει - αυτός να θέσει. Με άλλα λόγια, τον προορισμό του, το νόημα της ζωής του.

    Έτσι, όπως έχουν διατυπωθεί από τη φιλοσοφική σκέψη μέχρι σήμερα, αυτοί οι στόχοι είναι οι εξής:

α) Το βάθεμα της συνείδησης.

β) Το πλάτεμα της ελευθερίας.

γ) Το πλάτεμα του χώρου του “είναι”.

δ) Η προσέγγιση του “Απόλυτου”, είτε ως απόλυτου εγώ, είτε ως απόλυτου Όντος - Θεού.

    Όσον αφορά το βάθεμα της συνείδησης, υπάρχει μια πορεία, τόσο στο επίπεδο του Λόγου, όπου ως Λόγος νοείται η δύναμη νόησης και κρίσης, όσο και σε μεταλογικό επίπεδο. Στο επίπεδο του Λόγου, τα βήματα είναι η λογική, οι υποθέσεις και οι ιδέες. Στην περιοχή πέραν αυτού ανήκει η συμβολική σκέψη και η εξ αποκαλύψεως αλήθεια.

    Οι τρόποι, τώρα, του πλατέματος της ελευθερίας είναι η επιστήμη, η τέχνη, η ηθική τάξη, η θρησκεία και η πολιτική ορθοφροσύνη (όπου με τον όρο πολιτική εννοούμε τη δεοντολογία της πορείας είτε του ατόμου, είτε του συνόλου).

    Τέλος, άσχετα αν ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα “σχετικό εγώ”, οφείλει – εξ ορισμού ως “άνω θρώσκων”- να οραματίζεται και να θέτει ως ορόσημο της πορείας του κάποιο “απόλυτο εγώ”, που ποτέ δεν το φτάνει, μα που συνεχώς το προσεγγίζει. Έτσι να εναρμονίζει σχετικά όλες του τις πράξεις και γενικά τη στάση ζωής που τον διέπει. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί στο πλάτεμα του χώρου του “είναι”. Ακόμη οδηγεί, στις παρυφές αυτής του της πορείας, δυνητικά, στην αναζήτηση του απολύτου Όντος – Θεού.

    Όλα τα παραπάνω, βέβαια, στο βαθμό που επιχειρούνται, παρέχουν κάποιο νόημα σ’ αυτό που ονομάζουμε ζωή και λυτρώνουν από τη μεγάλη μάστιγα της εποχής που ονομάζεται απόγνωση.

(Κώστας Μπούζας: 2022)