ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Μια τέτοια νύχτα σαν κι αυτήν
ξετύλιξε του ονείρου του
το κατακόκκινο κουβάρι.
Χίλια αστέρια στο νου του τότε έλαμψαν
και μονοπάτια χίλια,
αόρατα ως τότε, του φανέρωσαν.

Κι ο ύπνος έγινε του σώματος
ξαγρύπνια της ψυχής.
Κι αυτός ταξιδευτής ακούραστος
σε θαυμαστό ταξίδι.
Σε τόπους αισθημάτων δυνατών ασύλητους.
Σε χώρους ατόφιων ιδεών περίλαμπρους.

Μυριάδες ήταν τα ταξίδια που αξιώθηκε,
αλλά καιρό τώρα αποζήταγε το τέλειο ταξίδι.
Και σαν το βρήκε, ούτε στιγμή δεν δίστασε.
Στο όνειρο αφέθηκε. Ποτέ του δεν επέστρεψε…..

(Κ. Μπούζας: ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ, 2008)