«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Το Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου του 2012, χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ευρώπη– και όχι μόνο – βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν, σε μια προσπάθεια να σταθούν αλληλέγγυοι στη χώρα μας στις δύσκολες μέρες που περνά. Κεντρικό τους σύνθημα : «Είμαστε όλοι Έλληνες».

Η ενέργεια αυτή βέβαια υποδήλωνε την κατανόηση των ανθρώπων αυτών, του τι είναι στην πραγματικότητα η κρίση αυτή, αλλά και τον φόβο για ποιούς και πόσους τελικά προορίζεται. Και αυτό διαδήλωσαν με το συγκινητικό πραγματικά σύνθημά τους.

Πέρα απ’ αυτό όμως, δεν ήταν λίγοι αυτοί που προχώρησαν κι άλλο. Μίλησαν για την δημοκρατία τους, για την φιλοσοφία τους, για τις επιστήμες τους, για τις τέχνες τους, για την ίδια την γλώσσα και το αλφάβητό τους. Και ανιχνεύοντας τις ρίζες τους έφτασαν στον Σωκράτη, στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη. Στον Θουκυδίδη, στον Ηρόδοτο και στον Ξενοφώντα. Στον Σοφοκλή, στον Αισχύλο και στον Ευριπίδη. Στον Όμηρο. Στον Ιπποκράτη. Στον Δημόκριτο. Στον Αρχιμήδη και στον Ήρωνα. Στον Ικτίνο και στον Καλλικράτη. Στον Φειδία και στον Πραξιτέλη. Στον Πυθαγόρα…..

Τέλος, υπήρξαν και κάποιοι που προχώρησαν ακόμη πιο πέρα, και έθεσαν θέμα του τεράστιου χρέους που συνεπάγεται για τους ίδιους αυτή η προσφορά, από ένα Έθνος, αυτό των Ελλήνων, που τους πρόσφερε τα πάντα απλόχερα, χωρίς να τους ζητήσει - και να πάρει - ποτέ κάποια ανταμοιβή.

Το Σάββατο, στις  18 του Φλεβάρη, χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη φώναξαν: «Είμαστε όλοι Έλληνες». Το είδαν και το άκουσαν οι πάντες. Πολλοί - ίσως οι περισσότεροι-  κατάλαβαν. Είναι αμφίβολο όμως αν συγκινήθηκαν, έστω και ελάχιστα, οι σύγχρονοι «σοφοί» των άχρωμων εικόνων και των άδειων λέξεων.

Εμείς πάντως συγκινηθήκαμε, ευχαριστούμε όλους αυτούς που βγήκαν στις πλατείες και στους δρόμους τη μέρα εκείνη και τους στέλνουμε το δικό μας μήνυμα: «Είμαστε όλοι αδέρφια».

(Κώστας Μπούζας: 2012)