Απουσία

Μίλα μου.

Ξέρω πως βρίσκεσαι εδώ.

Σαν μία φευγαλέα σκιά

πίσω απ΄ το βλέμμα μου.

Σαν στιγμιαίο χάδι στην ψυχή μου.

Αύρα στο πρόσωπό μου δροσερή.

Σαν μια ψιθυριστή φωνή,

περίπου ανεπαίσθητη,

στο νου μου που γεννιέται.

Μίλα μου

με όποιον τρόπο θες εσύ.

Έτσι κι αλλιώς θα σε αναγνωρίσω.

Διψάω για τα λόγια σου

και δύναμη αστείρευτη αντλώ

από την ύπαρξή σου.

Έχω βρεθεί σε δύσκολη στιγμή.

Τα όνειρα που βγήκαν όλα πλάνες.

Η πάλη η σκληρή και ο αγώνας.

Η μοναξιά, ο πόνος και το δάκρυ.

Μίλα μου.

Γιατί το βάρος τούτο πρέπει να σηκώσω.

Στις επιθέσεις όλες να αντέξω.

Τον δρόμο ως το τέλος να διανύσω.

Το όνειρο και τη χαρά μου

όσο μπορέσω να τα υπερασπιστώ.

Μίλα μου

σαν τότε που ήσουνα εδώ

με τις δικές σου λέξεις:

Έγνοια, συμπόνια, αφοσίωση

στοργή, αγάπη, ΜΑΝΑ...

Κώστας Μπούζας, 2015