ΔΕΛΦΙΚΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ

Ξανθό λουλούδι,

λικνίζεσαι στη λύρα του Ορφέα

και καρτεράς κάποιες πομπές του Διονύσου,

για να στολίσεις τα μαλλιά του Σάτυρου

που θα σε δρέψει πρώτος.

Πες μου.

Ξέρεις πως λέγεται η αναζήτηση,

όταν δεν ξέρεις τι γυρεύεις;

Δεν έχει όνομα.

Ξέρεις πως λέγεται αυτό που ψάχνεις,

όταν δεν ξέρεις πως θα φτάσεις ως εκεί;

Δεν έχει όνομα.

Ξανθό λουλούδι

με της αυγής το ουράνιο τόξο τυλιγμένο,

μη συντονίζεσαι μ’ ανάσες που γλιστρούν στο χώμα,

γιατί θα ΄ρθει καιρός που η γύρη θα ΄ναι η ευλογία

κι εσύ ναός της ομορφιάς,

η μήτρα της αρχέγονης ζωής,

μικρός Θεός ενός ακόμα νέου κόσμου.

(Κ. Μπούζας: Κοντά στις Μούσες, 1997)