ΕΙΡΗΝΗ

Μια ελπίδα αιώνια
που κάθε τόσο εξασθενεί.
Ευχή που αργοσβήνει,
όπως το χρώμα του ουρανού
σαν έρχεται το δείλι.
Μες στην ανθρώπινη ψυχή
μια υμνωδία κρυπτή.
               
Ειρήνη.
Ιδέα αρχέγονη στο νου.
Μορφή απρόσιτη στο βλέμμα.

Ειρήνη.
Ανάσα μιας στιγμής χωρίς αρχή και τέλος.
Μοναχικό λουλούδι χαμένο στον λαβύρινθο της πόλης.
Χλωμή ακτίνα με φόντο κάποια σύννεφα μαβιά.

Ειρήνη.
Λευκή εικόνα περαστικών περιστεριών.
Στεφάνι φωτεινό σε κάθε λιόστεμμα.

( Κ. Μπούζας: ΣTO ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ,1994)