Μου είπαν,
ξέχασε τους φίλους σου.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Μου είπαν,
πάτησε όσο μπορείς για ν' ανεβείς.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Μου είπαν,
σβήσε αυτό το γέλιο που ανθίζει αντίκρυ σου.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Μου είπαν,
πνίξε επιτέλους την αγάπη αυτή που υπάρχει μέσα σου.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Και τότε μ' απομόνωσαν,
αφού πριν με τα λόγια τους μου τόκαναν σαφές,
δεν εκπληρώνω, μούπανε, τις προδιαγραφές.
(Κ. Μπούζας: ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, 1993)
ξέχασε τους φίλους σου.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Μου είπαν,
πάτησε όσο μπορείς για ν' ανεβείς.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Μου είπαν,
σβήσε αυτό το γέλιο που ανθίζει αντίκρυ σου.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Μου είπαν,
πνίξε επιτέλους την αγάπη αυτή που υπάρχει μέσα σου.
Κι εγώ δε μπόρεσα.
Και τότε μ' απομόνωσαν,
αφού πριν με τα λόγια τους μου τόκαναν σαφές,
δεν εκπληρώνω, μούπανε, τις προδιαγραφές.
(Κ. Μπούζας: ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, 1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου