ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Φτωχογειτονιά παλιά και έρημη,               
τρισάθλια μέσα στο πόνο που φωλιάζει            
και μέσ' τα διπλωμένα όνειρά της.               
Ολοι εδώ κάτω πονάμε, γιατί μείναμε λίγοι           
και ολοένα μένουμε λιγότεροι.               
Να, σήμερα το πρωί, χυμήξαν οι μπουλντόζες,           
στο σοκάκι του Αη-Λιά, στο πάνω μαχαλά.           
Πάει φίλε η ταβερνούλα του κυρ Νίκου,           
εκεί, θυμάσαι, που του γιασεμιού η ανάσα μας βοήθαγε,   
να βάλουμε σε μία τάξη τα όνειρά μας.           
Πάει και η βρύση εκείνη με τα λαξευμένα λιθάρια,        
που ξαποστάγαμε σα μας απόκαμνε η ανηφόρα.           
Πάει και το πέτρινο καλντερίμι, πάνε όλα....       
Ξέρεις φίλε, είναι φορές που σκέφτομαι,           
πόσο ακόμα μπορούν να διπλωθούν τα όνειρά μας....
Το σκεφτόμουν και σήμερα το πρωί           
καθώς περνούσα το σοκάκι του Αη-Λιά,           
λιγάκι πριν χυμήξουν οι μπουλντόζες.           
Θυμάσαι τον Ορέστη το μουσικό,                
που τον κερνάγαμε καμμιά ρετσίνα σα ξέμενε,        
και τον φιλεύαμε και πότε πότε....
Το πιάνο του είδα μπρος το σπίτι του.           
Τα πόδια του ακουμπούσανε
στις κρύες πλάκες του λιθόστρωτου                             
και είχε κρεμασμένη μια ταμπέλα....
         "ΠΩΛΕΙΤΑΙ"......                   
"ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ"......  

(Κ. Μπούζας: ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, 1993)